Το «Οχι» που ενώνει

Το «Οχι» που ενώνει
Corriere Della Sera, Από το κύριο άρθρο
Πολύ σύντομα, την 28η Οκτωβρίου, ένα ταμπού θα σπάσει και μια μεγάλη παρεξήγηση θα ξεκαθαριστεί, ίσως για πάντα. Στην εξέδρα της Θεσσαλονίκης, τη σημαιοστολισμένη για τη στρατιωτική παρέλαση της εθνικής επετείου τού «Οχι», το ηχηρό «Οχι» που η Ελλάδα αντέταξε το 1940 στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι, που είχε αποφασίσει την εισβολή, δίπλα στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, θα βρίσκεται ο πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα, Τζανπάολο Σκαράντε. Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και προφανώς είναι κατανοητό να υπάρχει ένα κάποιο δέος. Ετσι, έπειτα από 68 χρόνια, ξεπερνιούνται ακατανόητες παρεξηγήσεις και άχρηστες καχυποψίες και δύο χώρες, οι οποίες στο παρελθόν βρίσκονταν σε πόλεμο παρά το κοινό αίσθημα των δύο λαών, θα βάλουν τέλος σε μια φανταστική κρίση που τροφοδοτήθηκε από αισθήματα ενοχής. Οχι βέβαια από την ελληνική πλευρά, γιατί η Αθήνα ξεχώριζε πάντοτε την ευθύνη, που έφερε η φασιστική κυβέρνηση από τη στάση των Ιταλών που δεν είχαν καμία ευθύνη αλλά από τη δική μας πλευρά επειδή πολλοί από ραθυμία ή από ατολμία είχαν επιλέξει να μη βλέπουν και να μη γνωρίζουν. Η μέρα τού «Οχι» γίνεται τώρα απλώς μια γιορτή απότισης τιμής. Οχι με αντι-ιταλικό περιεχόμενο, αλλά ενάντια στην επιθετικότητα, στην κατάχρηση εξουσίας, στην προσβολή της αξιοπρέπειας ενός γενναίου λαού. Που -ας μην το ξεχνάμε- θα είχε νικήσει την Ιταλία, παρά την προφανή ανισότητα δυνάμεων, αν δεν είχαν παρέμβει οι Γερμανοί του Αδόλφου Χίτλερ.(...)Αρκεί ωστόσο να αναλογιστούμε ότι μέχρι πριν από λίγο καιρό, η πρεσβεία της Ιταλίας καλούσε για την ημέρα της επετείου του «Οχι» τους ομοεθνείς μας να μην βγαίνουν από τα σπίτια τους υπό τον φόβο αντιποίνων και βιαιοτήτων. Ανησυχίες γελοίες. Χρειαζόταν όμως πολύ κουράγιο για να σπάσουμε το ταμπού. Στην κατεύθυνση αυτή βοήθησε αποφασιστικά η κίνηση του Ιταλού πρέσβη Τζανπάολο Καβαράι, προκατόχου του Σκαράντε, ο οποίος στις 19 Ιανουαρίου του 2006, παρά τους δισταγμούς του υπουργείου μας, οργάνωσε στην Παλιά Βουλή της Αθήνας, συζήτηση με θέμα «Πώς εκλαμβάνεται σήμερα η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου», όπου έκαναν παρέμβαση ιστορικοί και διανοούμενοι από τις δύο χώρες.(...)Αυτό το αποφασιστικό «Οχι» του Μεταξά που κατά ειρωνεία της τύχης ήταν θαυμαστής του Μουσολίνι, δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Για τον λόγο αυτό, η επέτειος του «Οχι» ήταν και θα είναι η μαρτυρία της εξέγερσης ενάντια σε μια αδικία. Ακόμη και η Ιταλία θα έπρεπε να είναι ευγνώμων γι' αυτό το «Οχι». Επειδή σήμανε για τον φασισμό, όπως έγραψε στα απομνημονεύματά του ο πρέσβης Γκράτσι, «την αρχή του τέλους».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/10/2008