Το Λιβάδι του Ολύμπου

Το Λιβάδι του Ολύμπου, ένα μικρό χωριό 3.000 κατοίκων, απομονωμένο και ξεχασμένο από τα κέντρα αποφάσεων, στα όρια και στην τομή τριών νομών (Λαρίσης, Πιερίας, Κοζάνης) και τριών περιφερειών (Θεσσαλίας, Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας) της Ελλάδας. Το Λιβάδι Ολύμπου το παραμελημένο, το Λιβάδι Ολύμπου το ξεχασμένο, που το παρηγορούν σκοπίμως και μεγαλοστόμως με προσφωνήσεις τύπου ‘Ιστορικό χωριό’ και το θυμούνται περιστασιακά, είναι ένας ιστορικός οικισμός, όχι τόσο γιατί είναι η πατρίδα του Γεωργάκη Ολυμπίου, αλλά γιατί είναι το μοναδικό μέρος της Ελλάδας στα 1.200 μέτρα υψόμετρο, που έχει ως μόνιμο πληθυσμό περί τους 3.000 κατοίκους και βρίσκεται εκτός του βασικού εθνικού δικτύου, πράγμα που επιφέρει μεγάλες επιπτώσεις σε επίπεδο ουσιαστικής και διοικητικής περιθωριοποίησης. Οι μόνιμοι κάτοικοι του Λιβαδίου, αυτοί οι ακρίτες των συνόρων της απέραντης μοναξιάς τους, εν αγνοία τους ίσως, γράφουν καθημερινά ιστορία, αντιστεκόμενοι όσο μπορούν στην αδιαφορία ή την επιλεκτική μνήμη του επίσημου κράτους και των συνιστωσών του, αντιστεκόμενοι στις τάσεις του πανελλήνιου πληθυσμιακού φυλλορροήματος της περιφέρειας και στην καθημερινή υποβάθμιση της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και μορφωτικής τους ζωής.